Οι εβραίοι φταίνε πάλι

Η παρακάτω ιστορία δεν προέρχεται από καταιγίδα (μέρες που είναι τώρα) ιδεών που έπεφταν μανιασμένα στο γυαλιστερό μου κεφαλάκι. Όχι! Η παρακάτω ιστορία είναι άκρως και ακραίως πραγματική, βασισμένη σε αληθινές καταστάσεις και συμβάντα και μπλα και μπλα και μπλα. Ζω σε μια πόλη γεμάτη δύο εκατομμύρια ανθρώπους, οι περισσότεροι με τα αυτοκίνητά τους. Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, ζω σε μια πόλη η οποία μπορεί να προσφέρει άπειρες ποσότητες τροφής για κάθε βρυκόλακα που δεν κάνει δίαιτα, παρόλο που έχουν εμφανιστεί κρούσματα και στην επαρχία. Η σημερινή μορφή του καπιταλισμού που απαιτεί τεράστια συσσώρευση πληθυσμού στα κέντρα ευνοεί τους βρυκόλακες και είναι ηλίου φαεινότερον ότι αυτοί είναι υπεύθυνοι για την τωρινή κατάσταση των πραγμάτων. Κρυμμένοι πίσω από τις σκοτεινότερες κουρτίνες κινούν τα νήματα του κόσμου και μετά μας τρώνε κι από πάνω! Είναι μασώνοι οι βρυκόλακες! Μασώνοι ξεμασώνοι, εγώ δεν είμαι ρατσιστής. Όπως εμείς, έτσι κι αυτοί έχουν τα προβλήματά τους και τις ανάγκες τους. Και όχι μόνο αυτό αλλά δεν υπάρχει και κάποιο μέρος να πάνε να πιουν ένα ποτό με την αγαπημένη τους μουσική να συνοδεύει τη μέθη τους αν πιουν και κανα ποτηράκι παραπάνου. Μπορείτε να φανταστείτε ποια είναι τα αγαπημένα τους ακούσματα. Σάουντρακ από κηδείες, μοιρολόγια, κλάματα, τον Παναγιώτη Γιαννάκη να ζητά λίγα λεπτά απ’ τη ζωή μας και τέτοια πράματα. Άσχημη η κατάσταση για τα βαμπύρια και πραγματικά, κάθε φορά που έβλεπα κάποιο στο δρόμο (νύχτα πάντα) ήταν θλιμμένο. Σας το ομολογώ, απελπίστηκα. «Γιατί θεέ δεν έχει ένα γκοθάδικο αυτή η πόλη, τι φταίξαμε και είσαι τόσο κακός μαζί μας», φώναξα κοιτώντας τον ουρανό και σηκώνοντας τα χέρια για να μυρίσουν τις μασχάλες μου οι περαστικοί. Μια φωνή τότε μου είπε να μη βλασφημώ γιατί ο θεός είναι παντού και τα ακούει όλα. Ήταν μια κυρία που κρατούσε στα χέρια της το άνεργο, ανύπαντρο, αγράμματο, αθεόφοβο, αλεξικέραυνο, νεογέητο παιδί της. Είναι σημάδι για να ντιτζεηθώ, σκέφτηκα και έριξα ντόρτια. Στην άλλη άκρη της γραμμής ο Καλίν (θα έκανα την εισαγωγή για τον Καλίν στην προηγούμενη πρόταση αλλά προτίμησα να βάλω τα ντόρτια. Είναι ιδιοκτήτης νυχτερινού καταστήματος στο οποίο έχω εκτελέσει χρέη ντιτζέη κατά καιρούς) δέχτηκε για το ερχόμενο Σάββατο. Υπέροχα! Ερχόταν το βράδυ που θα βλέπαμε τα παιδιά της νύχτας να τραγουδούν και να χορεύουν. Το μέρος ήταν γνωστό ως απαρταμέντ και ουσιαστικά ήταν ένα διαμέρισμα το οποίο εκτελούσε χρέη νάιτ κλαμπ. Κρεβατοκάμαρες και κουζίνες δεν υπήρχαν απλά δωμάτια με πολύ χώρο για χορό, λίγα έπιπλα, λίγος αλλά καλός κόσμος (καθώς δεν ήταν το πλέον δημοφιλές μέρος) και στους τοίχους φιλοξενούνταν ζωγραφιές και γλυπτά μοντέρνας τέχνης από άγνωστους ντόπιους καλλιτέχνες. Σε γενικές γραμμές υπέροχο. Αισθανόμουν ότι επιτελώ θείο έργο. Αλήθεια. Για τους βρυκόλακες θα έπαιζα. Όχι για να ακούσω Coil σε κλάμπ και μάλιστα πέντε έως δέκα τραγούδια τους. Ποιος είπε τέτοιο πράγμα;

Ξεκίνησα λοιπόν την προετοιμασία μου για τη μαγική βραδιά, τηλεφώνησα στα κατάλληλα πρόσωπα, έφτιαξα μια αφίσα την οποία σας παραθέτω (γιατί εμείς μιλάμε με στοιχεία), έκαψα δεκαπέντε δισκάκια για να μην κουβαλάω το σωρό, έβγαλα την αφίσα σε φωτοτυπίες και τις τοποθέτησα σε όλο το κέντρο και σε μερικά πανεπιστήμια να τη δουν οι βρυκόλακες, τα πιράνχας, οι λύκοι, οι νυχτερίδες, οι καρχαρίες, οι αρουραίοι και ότι άλλο νυκτερινό σιχαμένο ουσταποδώ υπάρχει εκεί όξω και τέλος, έκανα δυο ώρες ζεν για ψυχολογική υποστήριξη. Σάββατο. Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται λένε και έξω έβρεχε. Δεν πέρασαν δέκα λεπτά και το τηλέφωνο άρχισε να σείεται. Ο Καλίν με ειδοποιούσε ότι το μαγαζί θα σταματούσε να λειτουργεί γιατί ο ιδιοκτήτης του κτιρίου, εβραίος στην καταγωγή και ποιος ξέρει με τι βρωμερά κίνητρα, αποφάσισε να ανοίξει εμπορικό κέντρο στο μέρος αυτό. Μα τις χίλιες αρκούδες! Οι εβραίοι δε με αφήνουν να κάνω το κέφι μου. Ουουουου εξακόσα εξήντα έξι ουουουουου. Τα ουρλιαχτά των τρωκτικών αρχίζουν να καλύπτουν κάθε άλλο θόρυβο στην πόλη. Κατάλαβαν τι έγινε και βγήκαν στους δρόμους. Μα... είναι πρωί, το φως θα τους σκοτώσει, μηηηηηηηη! Καταραμένοι εβραίοι, που θα μου πάτε, κάποια μέρα θα βρω το δρόμο για το εβραιοχωριό σας και θα διαλύσω τα μανιτάρια σας.