Να βάζει γκολ κανείς ή να μη βάζει;

Η προπόνηση της πέμπτης είχε μόλις τελειώσει και ο Γιάννης Οκκκάς μαζί με τους συμπαίκτες του μπανιαρίζονταν γυμνοί και αμέριμνοι στις υπερσύγχρονες ντουζιέρες του σταδίου Καραϊσκάκη. Άλλοι σφύριζαν, άλλοι τραγουδούσαν και άλλοι χόρευαν τσάμικο πιασμένοι χέρι με χέρι χωρίς Καρατζαφέρη αλλά με τις βρεγμένες τους φουστανέλες να συντονίζονται με τους industrial ρυθμούς που επέβαλε η πτώση των σταγόνων του ύδατος πάνω στα πλακάκια. Χαλαρωμένοι, αποφασισμένοι αλλά πάντα αμέριμνοι. Όχι όλοι τους βέβαια. Ο κύπριος ήρωας με τον αριθμό εννιά στη φανέλα φάνταζε θλιμμένος. Τα μάτια του, ασορτί με το υπόλοιπο λουόμενο κορμί του, ήταν υγρά και δε χρειαζόταν μεγάλη προσοχή για να συνειδητοποιήσει κανείς ότι ήταν στραμένα πάνω στο συμπαίκτη του από το Εκουαδόρ, Φέλιξ Μπόρχα. Μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό, για άλλο λόγο τον κοίταζε, για ένα λόγο στον οποίο θα επεκταθώ εκτενέστατα στις επόμενες σειρές. Βλέπετε, ο Φέλιξ δημιούργησε ύστατο κόμπλεξ στην επιθετικάραν μας καθώς τα σκήπτρα του μεγαλύτερου χασογκόλη του λιμανιού πέρασαν στα χέρια του επιθετικού από το Εκουαδόρ. Τόσοι κόποι, τόσες σκοτωμένες μπεκάτσες (παρά τις διαμαρτυρίες των οικολόγων οι οποίοι είναι πράσινοι πράκτορες βεβαίως βεβαίως), τόσα χρόνια έντονης προσπάθειας πήγαν χαμένα και όλα αυτά εξ αιτίας μιας ξεκάρφωτης (μη μου πείτε ότι εντυπωσιαστήκατε από τις φανφάρες περί "καλύτερος επιθετικός στο Εκουαδόρ" και τα υπόλοιπα σκατά) μεταγραφής. Μήνες τώρα, από τα πρώτα φιλικά παιχνίδια στα οποία ο Φέλιξ (πιθανότατα έχει γαλάτικες ρίζες) φόρεσε την ερυθρόλευκη φανέλα, ξεδιπλώθηκε η εξωπραγματική του ικανότητα να χάνει γκολ από όλες τις θέσεις του γηπέδου, ακόμα και μέσα από το τέρμα. Απίστευτο κι όμως αληθινό κυρίες και κύριοι! Όλους αυτούς τους μήνες η ψυχολογία του Γιάννη Οκκκκά καταρακώνεται συνεχώς. Μέρα με τη μέρα φαίνεται όλο και πιο ανήσυχος. Κάτω από τα ματάκια του κρέμονται μαύρες σακούλες γιατί δεν μπορεί να κοιμηθεί τα βράδια. Κλείνει τα μάτια του και βλέπει το Μπόρχα να χάνει γκολ. Κλείνει τα μάτια του και βλέπει το Μπόρχα να φορά τη μάσκα του εαυτού του με άλλα λόγια! Όταν όμως κάποιος άλλος φορά τη μάσκα σου τι μένει σ’ εσένα; Φανταστείτε λοιπόν την κατάσταση, δείτε τον κόσμο με τα αθώα μάτια του Γιάννη Οκκκκά, ζήστε τη στιγμή, βουρτσίστε τα δόντια σας μετά από κάθε γεύμα και πριν πέσετε για ύπνο.

Μετά το τέλος του ντουζ οι παίκτες άρχιζαν σιγά σιγά να φεύγουν. Ο Γιάννης μπήκε στο ταπεινό του τζιπάκι και κατηφόρισε προς το Ψυχικό, όπου έχει χτίσει μια καλύβα για τις βροχερές νύχτες. Σε κάθε φανάρι κοιτούσε τους οδηγούς των αυτοκινήτων δίπλα του και αναρωτιώταν εάν κανείς τον θυμάται ακόμα. Στη διασταύρωση της Αχαρνών με το Κιλιμάντζαρο βρήκε το θάρρος και ρώτησε τον οδηγό ενός λάντα που βρισκόταν δίπλα του εάν γνώριζε ποιος είναι. Ο οδηγός τότε με ένα χαμόγελο που δεν μπορούσε να κρυφτεί του απάντησε «βεβαίως, είσαι ο Θάνος Καλλίρης». Αυτό ήταν! Τα δάκρυα που τόσο καιρό κρύβονταν, βρήκαν αφορμή να βγουν και να ξεσπάσουν. Ο δρόμος μέχρι το σπίτι του φάνηκε ατέλειωτος, ιδιαίτερα εξ αιτίας του γεγονότος ότι αποφάσισε να επιστρέψει μέσω Πάτρας. Όταν πλέον εισχώρησε στην καλύβα του ήταν πολύ αργά. Ο πιγκουίνος του είχε αποκοιμηθεί όπως και το τσίρκο ψύλλων και καγκουρώ που φιλοξενούσε στο κρεβάτι του. Η απαραίτητη ησυχία ήταν παρούσα ώστα να αφοσιωθεί στο αγαπημένο του χόμπι μετά από το χασογκολισμό, στο θέατρο (είναι γνωστό ότι υπάρχει καλλιτεχνική φλέβα στην οικογένεια του Οκκκκά. Ο γνωστός τουρκοκύπριος μουσικός Παπάρ Οκκάς, είναι δεύτερος ξάδερφός του). Στάθηκε μπροστά από τη βιβλιοθήκη του και χάζευε τα βιβλία που είχε πρόσφατα κλέψει από την πρώην γκόμενά του για να το παίζει κουλτουριάρης. Πήρε στα χέρια του το δράμα του Αισχύλου «Προμηθεύς δεσμώτης» και χαμογέλασε. Πλέον ήξερε τι πρέπει να κάνει. «Θεός, κοιτάξτε με, τι πάσχω απ’ τους θεούς» ψιθύρισε και άρχισε να παίρνει ρόλους από το αρχαίο αυτό δράμα. Είχε εμπεδώσει στο έπακρον την έκφραση «νους υγιής εν σώματι υγιή». Στον επόμενο αγώνα είχε σκοπό να δείξει στον κόσμο πως μπορεί κανείς να συνδυάσει το θέατρο και το ποδόσφαιρο, τον Ευριπίδη με τον Μαραντόνα. Με κάθε επαφή με αντίπαλο παίκτη (αν και η επαφή πρέπει να θεωρείται προαιρετική) θα έπεφτε κάτω ζητώντας από το διαιτητή πέναλτι με δάκρυα στα μάτια και με την απελπισία για μαντήλι. Και κάθε φορά που η μπάλα θα στήνεται στα έντεκα βήματα από την αντίπαλη εστία, ο Γιάννης Οκκκκκάς θα τη στέλνει σε τροχιά γύρω από το Γανυμήδη γιατί κάτι φήμες ακούγονται για εξωγήινη ζωή και καλό θα ήταν να μάθουμε κάτι παραπάνω για τον περίεργο αυτό δορυφόρο του Δία. Όσο για τους οπαδούς που παραπονιούνται γιατί δεν μπαίνουν γκολ δεν πειράζει. Στην καθιερωμένη συνέντευξη τύπου, η ευθύνη θα αποδοθεί στους εβραίους για μια ακόμη φορά και τα προβλήματα όλα εμφανίζονται λυμένα. Νά’ στε καλά.

Υστερόγραφο: Όλα τα ονόματα και οι καταστάσεις που προανέφερα είναι προϊόντα της φαντασίας μου εκτός από τον Φέλιξ Μπόρχα φυσικά ο οποίος πραγματικά δε μπορεί να βάλει τη μπάλα μέσα, δε μπορεί να βρει την τρύπα και δεν ξέρει που του παν' τα τέσσερα γενικότερα. Είναι ο μόνος παίχτης στον κόσμο ο οποίος προπονείται σε τέρμα χωρίς δίχτυα, γραμμές και δοκάρια και στέλνει τη μπάλα εκτός αγωνιστικού χώρου. Φαινόμενο!